تنبور 2 مهر شریعتی

ویژگی‌های تنبور ایرانی

1. ساختار:
   • توضیح: تنبور دارای بدنه‌ای چوبی و دسته‌ای بلند است که روی آن رشته‌های سیم (معمولاً دو یا سه سیم) قرار دارند.
   • جنس: بدنه تنبور معمولاً از چوب توت یا گردو ساخته می‌شود و دسته آن نیز از چوب محکم تهیه می‌شود.
2. صدای تولیدی:
   • توضیح: صدای تنبور گرم، عمیق و رزونانت است و به خوبی برای نواختن ملودی‌های عرفانی و محلی مناسب است.
   • کاربرد: تنبور در موسیقی‌های عرفانی، محلی و آیینی ایران کاربرد فراوانی دارد.
3. تکنیک‌های نواختن:
   • توضیح: نواختن تنبور با انگشتان دست راست و چپ صورت می‌گیرد و از تکنیک‌های مختلفی مانند پیکینگ، مالش و ضربه استفاده می‌شود.
   • ملودی‌نوازی: در تنبور نوازان با استفاده از انگشتان دست راست به سیم‌ها ضربه می‌زنند و با انگشتان دست چپ روی سیم‌ها فشار می‌آورند تا نت‌های مختلف تولید شود.

نحوه نواختن تنبور

1. نگه‌داشتن ساز:
   • تنبور را باید به‌صورت افقی نگه داشت به‌طوری‌که دسته آن به سمت چپ و بدنه آن به سمت راست قرار بگیرد.
   • دست راست برای نواختن سیم‌ها و دست چپ برای فشردن نت‌ها روی دسته استفاده می‌شود.
2. ضربه‌زدن به سیم‌ها:
   • با استفاده از انگشتان دست راست به سیم‌ها ضربه بزنید.
   • برای تولید نت‌های مختلف، انگشتان دست چپ را روی سیم‌ها در نقاط مختلف دسته قرار دهید و فشار دهید.
3. تنظیم کوک:
   • سیم‌های تنبور باید به دقت کوک شوند تا صدای درست و دل‌نشینی تولید کنند.
   • معمولاً کوک کردن تنبور با استفاده از گوش‌های کوک در قسمت پایانی دسته انجام می‌شود.

نتیجه‌گیری

تنبور ایرانی یک ساز زیبا و با صدای دل‌نشین است که در موسیقی‌های عرفانی و محلی ایران جایگاه ویژه‌ای دارد. با تمرین و آشنایی با تکنیک‌های نواختن، می‌توانید از صدای دل‌نشین این ساز لذت ببرید و به هنر موسیقی ایرانی پیوند بیشتری برقرار کنید.

تنبور در مشهد گالری موسیقی استاد بنان

تنبور در مشهد گالری موسیقی استاد بنان